دقت کنید که نوک کفش باید طوری باشد که انگشتان شما بتوانند در آن آزادانه حرکت کنند و طوری تنگ نباشد که انگشتان شما به‌هم بچسبند و کناره‌های کفش انگشتان شما را بزنند. توجه داشته باشید که معمولا سایز کفش های مخصوص پیاده روی تغییر نمی‌کند و به اصطلاح باز نمی‌شود. لذا در اندازه آن دقت کنید و از آنجایی که برخی افراد پای چپ و راستشان نابرابر است، پای چپ و راست را هردو امتحان کنید.
این قسمت مهمترین قسمت کفش از لحاظ ضربه گیری میباشد. هنگام فرو آمدن پا بر روی زمین اولین قسمت پا که روی زمین قرار میگیرد پاشنه ی کفش میباشد. کفش پیاده روی حتما باید دارای پاشنه بوده و از موادی در این قسمت استفاده شده باشد که خاصیت بالایی در جذب ضربه داشته باشند. همچنین ارتفاع داخلی کفش در قسمت پاشنه باید نسبتا بالا باشد تا در صورت اتفاق ناگهانی از امکان پیچ خوردن مفصل مچ و آسیب دیدگی بکاهد. در کل اشکالاتی مانند پاشنه ی خشک و کم ارتفاع باعث بروز خستگی، زانو درد، کمر درد و حتی سردرد میشوند. آج های کف این بخش از کفش بیشترین تاثیر را در جلوگیری از سر خوردن شما روی سطوح دارند.
کف کفش باید دارای انعطاف و نرمی مناسبی باشد، که بتواند هنگام قدم برداشتن هماهنگ با خم شدن پای شما خم شود. البته کفشی که کف آن زیادی نرم باشد نیز نا مناسب است. این نرمی و انعطاف مناسب همچنین از نیرو های وارده به پا نیز میکاهد. قسمت انحنای پا باید دارای قوس مناسب باشد تا از انحنای پای شما در برابر وزن بدن حمایت کند. به هیچ عنوان کفش دارای کف صاف تهیه نکنید. کف کفش باید دارای آج های مناسبی باشد که از لیز خوردن شما بر روی زمین و سطوح صاف، خیس و برفی جلوگیری کند.
رویه کفش نقش مهمی در تهویه هوای داخل کفش و جلوگیری از ایجاد بیماری های قارچی پا و همچنین بوی بد پا دارد. این قسمت ترجیحا از الیاف کتان باشد و از مواد شیمیایی در ساخت آن کمتر استفاده شده باشد تا برای پوست پا ایجاد حساسیت نکند و حتما دارای منافذی برای تهویه هوا باشد. هرچه این منافذ بیشتر باشند بهتر است. رویه کفش باید دارای انعطاف و نرمی مناسب باشد. نه خشک باشد و نه بیش از حد نرم. خشک بودن آن مانند مطالبی که در رابطه با کف کفش خواندید باعث عدم حمایت از خم شدن پا در هنگام قدم برداشتن میشود و نرم بودن بیش از حد آن نیز باعث از دست دادن فرم اولیه کفش خواهد شد.
درباره این سایت